Dag 3

Amerika2
Dag 1 tour Go West: Las Vegas-Long Pine.
Vandaag staat Death Valley op het programma. Death Valley is een woestijn, ontstaan door het uitdrogen van een oceaan, miljoenen jaren geleden.
Maar eerst moesten de huurmotoren worden gehaald. Bij aankomst van de Harley-dealer bleek dat ze een brownout (stroomstoring) hadden, door de zandstorm en hevige regens van gisteren.
"Niks deed het meer", dus de verhuur was overzichtelijk: 1) vul een papier in; 2) neem de sleutels in ontvangst; 3) wegrijden met 12 motoren en 14 bikers.
De tour is goed geregeld: er rijdt een motor van de organisatie voorop en geheel achteraan rijdt er een pickup-truck (volgauto) met alle bagage, water en drinken, gereedschap en EHBO-materiaal. Zo blijft de groep compact en raakt niemand de weg kwijt.
Na een half uur rijden, even wennen aan de motor en aan het rijden in een groep, hadden we een groepsbijeenkomst met uitleg.
We gingen immers Death Valley bedwingen en kregen een drink- en nathoud instructie. We zouden 2 stops krijgen in Death Valley ivm met hitteziekte, zonnesteek of uitdroging (controle door de leiding in feite).
Weersverwachting: voortdurend zon en 50 graden C.
We reden de vallei in en voelden de zon branden, alles was te heet om aan te pakken, je helm, je zonnebril, het stuur.
Uiteraard droegen John en ik een jas en beschermende kleding, onder welke omstandigheden dan ook, hebben we een paar jaar geleden afgesproken.
Op 2 Belgen en wij na, droeg de rest een spijkerbroek en t-shirt.
Na een zeer warm stuk, kwam de eerste stop na een half uur rijden.
Ik droeg 2 flesjes water in mijn jas en goot iedere 10 minuten water in Johns kraag.
We dronken iedere 5 minuten een paar slokken.
In de stop evalueerden we de omstandigheden.
De andere bijrijdster en ik bleken het nóg warmer te hebben gehad dan de rijders.
Dit kwam omdat we geen wind vingen door het rijden en door het motorblok dat warmte naar de bijrijders benen afgaf.
Ik stelde voor dat wij onze tocht in de pick-up zouden vervolgen, onze mannen zouden zo ook minder lichaamswarmte van ons absorberen.
Zo gezegd, zo gedaan. In de airco zaten wij prinsheerlijk, maar maakten ons zorgen over het geploeter van de rijders.
Op de navigatie zag ik dat de temperatuur was opgelopen tot boven 50 graden C.
Dat betekent dat niet alleen de zon brandt als een malle, maar dat de lucht en wind zeker 50 graden zijn, zo niet hoger. Lucht met een hogere temperatuur dan je lichaamstemperatuur zorgt voor verwarming, verhitting van het lichaam, verzengende hitte.
Bij de tweede stop, onder de enige boom in de woestijn, waren de rijders er niet zo geweldig aan toe. Twee jonge jongens en John waren redelijk en na een paar minuten en wat water weer voldoende opgeknapt. Bij de rest kostte dat wat meer tijd en de enige rijdende vrouw stapte in de pick-up, het was voor haar onverstandig om door te rijden.
Na 20 minuten waren we uit de woestijn. Iedereen was er redelijk aan toe en trots op hun prestatie: I survived Death Valley.
Het nieuwe motel was een ritje van een half uur en na de check-in, was het douchen, water drinken, pizza en vóór 10 uur naar bed.
Een onvergetelijke dag.