Dag 11

Dag 9. 29 Palms-Prescott
Vanmorgen om 4 uur opgestaan. Om 4.45 uur briefing en om 5.00 uur vertrek.
We gingen weer naar de Mojave woestijn, dit keer voor een zonsopgang en omdat we op doorreis zijn naar Arizona, dat grenst aan de andere kant van de woestijn.
De zonsopgang viel ietwat tegen, ik verwachtte een over de bergen-zonsopkomst, het werd er één boven het zand, waar ook nog eens een wolk voorzat. Een domper, zou Julia hebben gezegd.
Om 6.10 uur gingen we weer rijden, de zon klom snel hoger en het werd al snel warm.
Om 7.00 uur eraf om bij een restaurant te ontbijten, John had bacon and eggs, ik had een yoghurt met muesli en fruit. Om half 8 weer verder, om zo snel mogelijk, voordat het heel heet werd, de woestijn door te zijn.
Woestijinwaarts (staat vast in de Van Dale) tot wel zo'n 50 meter, aan beide zijden van de weg, blikkerden de lege (plastic) flesjes in de zon.
Ongelooflijk wat mensen uit het raam gooien en in de natuur achterlaten.
En je kan toch slecht een taakstraffer de boel laten opruimen hier bij 45 graden, dat zou een vrij definitieve straf zijn ;-)
We hebben, met 2 stops na 45 minuten rijden, 2 uur in de woestijn rondgejakkerd.
Dus weer flesjes water in mijn jas, natte handdoek in de nek en steeds met water nathouden.
Eén van onze Belgen ontwikkelde vandaag zonnesteek fase 1; bij het benzinestation had hij de bibbers, heel erg zweten en een zeer verhit uiterlijk.
We hebben hem gekoeld, veel water en chips gegeven en in de schaduw gezet.
Na een half uur weer verder, de Belg als laatste man vóór de volgauto. Zo kon eventueel snel worden ingegrepen.
Zo reden we uiteindelijk Prescott binnen, waar we de middag vrij hadden.
Prescott was vroeger de hoofdstad van Arizona, nu is dat Phoenix.
In 1889 wilden notabelen uit Phoenix dat hun stad de hoofdstad van Arizona zou worden, in plaats van die stoffige mijnstad Prescott. In de staatsvergadering, waar een afgevaardigde van elke stad in Arizona zitting had, kwam het op de agenda. Er werd besloten dat op de eerstvolgende vergadering hierover gestemd zou worden. Omdat Phoenix wel wist dat het een close call zou worden, besloten ze tot een list.
De afgevaardigde van Prescott kreeg de avond vóór de stemming bezoek van "kissing Jenny", een dame die voornamelijk 's nachts werkte ;-)
Na een (avont)uurtje deed de afgevaardigde zijn glazen oog in een glas met water en viel meteen in slaap. Kissing Jenny dronk daarop het glas water leeg en slikte het oog door.
De volgende dag kon of wilde kissing Jenny het oog niet teruggeven en de afgevaardigde was met geen paard naar de stemming te krijgen, zonder zijn glazen oog.
Hierop won Phoenix de hoofdstadverkiezing met één stem verschil.

In Prescott was een shoot-out aan de gang, een historisch spel, afgeleid van het verliezen van de hoofdstadstatus. In rememberance of all veterans. Alle inwoners waren verkleed in kleding van begin 1900. Ze deden een tweemansgevecht met pistolen slechts met kruit gevuld. In de saloons en cafés was muziek, dans, gezelligheid.
Onze middag was werkelijk super.
We aten later Italiaans in de stad, en gingen terug naar de gezelligheid, dachten we.
Maar Prescott was uitgefeest, zei de barman, our citizans are too tired.
Om 11 uur lagen wij, net zo moe, ook in bed.
Morgen naar Williams, aan de route 66.