Dag 1 18-07-2013

Meppel-Amsterdam-Philadelphia-Las Vegas

In Meppel ging om 5 uur 's morgens de wekker, ik was de gelukkige en mocht eerst douchen.
Terwijl ik me druk maakte over broodjes, beleg, koffie, ontbijt en 'heb ik alles wel wat op het lijstje stond', ging John bedaard onder de douche. Ik deed vlug dit en nog vlugger dat, John at rustig zijn boterham met pindakaas. Tegen 6 uur was mijn haar bijna geföhnd, waren de meiden beneden om ons uit te zwaaien en had John de bagage al in de auto gezet. Na een emotioneel afscheid reden we, mét Mike, om 6 uur exact richting Schiphol.
Om kwart voor 8 aangekomen, konden we onze instapkaarten printen in de vertrekhal, scanden we zelf ons paspoort en stapten we doodleuk in een detectiecabine die niet alleen op wapens checkte maar ook op ander smokkelwaar en verboden middelen.
Welkom op een do-it-yourself-Luchthaven in een tijd waarin je niet meer op je groene ogen wordt geloofd. Zoals te doen gebruikelijk moest ik na de detectie nog worden gefouilleerd; het mecanoplaatje in mijn kaak geeft altijd een alarm af.
Vervolgens kregen we een gesprek met de beveiliging van Schiphol. Iedereen op dezelfde vlucht naar Philadelphia werd ondervraagd over het reisdoel, de duur van de reis, waar en in welk hotel je verbleef, of je je koffer onbeheerd had gelaten en/of je van iemand iets had aangenomen. Bij enig spoor van twijfel, was je meteen verdacht.
Ik vond het allemaal veel te ver gaan, maar John verklaarde dat ik vast liever in een vliegtuig zat dat niet werd opgeblazen. Tsja, waarheid als een koe.
Al wachtend zagen we na ons een medepassagier die achter een gordijn moest strippen en waarvan een voor ons onbekend materiaal werd verwijderd met een 'sniffer'.
Om 1050 uur, volgens schema, vertrokken we naar Philadelphia.
Hier ontdekten we nog meer aangescherpte Amerika-regels: mijn zo met liefde gesmeerde broodjes werden als ingevoerde goederen gezien evenals onze flesjes water. Alles moest in het vliegtuig achterblijven.....
Eenmaal in Philadelphia liepen we tegen de 11 september-regels aan: door een bodyscan, schoenen uit, vingers-scan van beide handen, duimscans en een gezichtsfoto behoorden tot de veiligheidsmaatregelen.
Verder werden we ondervraagd alsof we misdadigers waren die hun onschuld moesten bewijzen. De beambte vroeg aan John: Who is she? met een afkeurende blik naar mij.....
Why are you here? op de meest barse wijze ooit aan me gevraagd.
How much money do you carry.
Natuurlijk snapte ik bij de handscan niet direct wat de bedoeling was en legde ik mijn vingertoppen op de scanner, in plaats van de gehele vingers. Aan de houding en gezichtsuitdrukking van de beambte af te lezen had hij zijn hele leven nog nooit zoveel domheid gezien, wat hij mij maar al te duidelijk te kennen gaf. Wat een slechte eerste kennismaking voor mij met de Ustated Nights of America.

Vervolgens een transfervlucht naar Las Vegas.
Weer bijna 6 uur vliegen; maar het personeel was vriendelijk en humoristisch en de beenruimte uitstekend.
Na hevige turbulentie en een spugende dame in onze rij, bereikten wij, spectaculair over de Hooverdam gemanoeuvreerd Las Vegas.
Bij aankomst werden we zeer helder en futuristisch met een onbemande metro naar de aankomsthal gebracht. Één en al verlichting, neonreclame, luxe en tapijt.
Ook de afhandeling was efficiënt en adequaat.
We werden ontvangen door onze toeroperator en hebben kort kennisgemaakt met onze medereizigers.
Snel naar het hotel op Fremont (niet op de Strip ;-( ), genaamd "the D".
Het enige wat ik daar nog gezien heb was een enorme zaal met gokautomaten en medewerkers in bikini.
In onze kamer vielen we in een droomloze slaap.