Dag 8

Dag 6 San Francisco - San Simeon
Zoals ik al had aangekondigd: vanmorgen om 5.45 uur opstaan, om 7 uur rijden.
Allebei douchen, de koffer sluiten en op 't HD ros.
Om exact 7 uur gingen we op weg naar het Redwood State Park, dé plek waar honderden Sequoia bomen staan die duizend jaar oud zijn en 100 meter hoog zijn.
Na een uur rijden een voedzaam ontbijt bij Alice, niet die van "who the f...", met yoghurt, aardbeien en cruesli.
Haar toilet was een bezienswaardigheid, het leek nog het meest op het winkeltje van Malle Pietje. Over de toiletten: Spaanse en Italiaanse toestanden, wc papier moet in een prullenmand worden geworpen (lekker bij de grote boodschap) en lopen hoeft nauwelijks, je glijdt/schaatst er vanzelf naartoe. Tot nu toe alleen in Vegas nette toiletten gezien.
Na Alice naar het Redwoodpark. Ik had alles al in de aanslag: een helmcamera die ik met mijn mobieltje kan bedienen (waar gaat dat naartoe jongens, straks kan ik er mijn haar ook nog mee föhnen) een handbediening Fuji fotocamera en een smalle, zeer bochtige weg er naartoe.
Op die weg kon ik me alvast inleven, hier stonden aan beide kanten van de weg al Sequoia's, zo'n 60 meter hoog schat ik. Zeer imposant. Heb op deze weg veel foto's en films gemaakt en moest ook nog alle zeilen bijzetten in de bochten. Je kan immers niet "tegenhangen" in de bocht, dan vlieg je er beiden af.
Op het Vista-punt (veel Spaanse en Mexicaanse invloeden in Amerika) konden we de motor parkeren en zag ik de bomen waar ik voor kwam: de Sequoia Sempervirens.
Ik ben op één afgestapt, heb hem betast, goed bekeken, gefotografeerd en met hem gepraat (ja, ja, ik weet het:net zo gek als Prinses Irene).
John liet mij begaan en na een minuut of vijf vroeg hij: ik neem aan dat je met deze op de foto wilt? Ja, en voor de zekerheid ook nog met een andere camera, stel je voor dat....
Er was ook een holle boom (ooit brand in geweest, groeit gewoon door), daarin ben ik door iemand van de groep gefotografeerd.
Bij het 5-minuten-sein (je moet dan gaan neuzelen bij je motor en dingen aan gaan doen, over 5 minuten vertrekken we echt) zei Ronald, de tourleider: zullen we Gerda gelukkig maken? Kom, we gaan met zijn allen om de boom staan om te kijken hoeveel personen we nodig hebben; dat waren er 10! De diameter is ongeveer 9 meter. Daarna met zijn allen voor de boom op de foto, supervet.
De hele dag is de grote glimlach niet meer van mijn gezicht geweest.
Men zegt altijd: het is niet het eindpunt wat het allerbelangrijkst is, maar de reis ernaartoe.
Dat klopt inderdaad, de voorbereiding, hoe gaan we, wat gaan we doen, hoelang, met wie, waar, enzovoort was heel leuk. Maar de kers op de taart was het laatste stuk, de bochtige, smalle weg omgeven door Sequoia's.
Daarna lunch bij een Mexicaans restaurant met slechts picknicktafels buiten. En binnen? Illegale Mexicanen die daar het gastarbeiderswerk doen, land bewerken en fruit oogsten.
Daarna over de Highway 1, de Pacific Coastway. We reden langs de Monterey Bay: rechts de zee, links de bergen.
Het was koud door de mist, ik heb nog een aantal groves gezien met Sequoia's, maar wat een mooie weg. Om op te rijden, bochten, scherpe bochten, hoogteverschil, maar ook om te bekijken, veel dieren in zee, onder andere Orka's en zeerobben.
Na een bewogen motordag aangekomen in San Simeon.
Eenvoudige kamer, prijzig diner én een pluspunt: een wasmachine op het terrein. Als doorgewinterde "uit-de-koffer-toeristen" hebben we 2 wassen gedraaid en gedroogd en lagen daardoor pas om 12 uur in bed. De wekker stond op 6.45 uur....