Chersonissos 11-25 juli, 3e en 4e dag

Deze twee dagen hebben we vooral rustig, kalm, bijtankend, luierend doorgebracht.
' s Ochtends kochten we een vers brood van de tegenover wonende bakker/patisserie, die gelukkig voor mij ook nog take-away cappuccino serveerde, vervolgens werd met de meisjes een licht ontbijtje genuttigd en de rest van de dag werd aan zee of in het zwembad voortgezet. Uiteraard geluncht en gedineerd. Wat gekuierd door het dorp en langs de boulevard, een drankje op een terrasje; kortom: heerlijk bij- en tot rust komen.
Op de eerste avond hebben we lokaal Grieks gegeten in een klein, gezellig, mooi ingerichte taverna met buitenmuren die werden omfloerst door druivenranken en slingerplanten.
Onze tafel was in de serre; John en ik aten Griekse vis, Julia en Lisette gyros.
De Griekse vis bleek zeebaars, mosselen, garnalen, inktvis en octopus, toch smaakte het goed. Als dessert hadden de meisjes ijs, John fruit en ik een khadaffi met ijs. Zo'n aparte dictator-naam voor een nagerecht, daar wilde ik over mee kunnen praten.
Het bleek vanille-ijs met spijs en noten met daaroverheen gedrapeerd eetbaar gedroogd en in ragfijne slierten gesneden zeewier. Een bijzondere combinatie, het best omschreven als een 'kat in het nauw'. Toen John en de meisjes vroegen hoe het smaakte kon ik eigenlijk alleen maar antwoorden: de naam past er goed bij ;-)

Op de tweede avond stond een Griekse avond op onze planning.
Die vond plaats in oud-Chersonissos, waar wij bij restaurant Sofas (best restaurant in town) zijn neergestreken.
Niet gereserveerd en de ober keek zéér gereserveerd, duidelijk ontstemd over zoveel naïviteit; het was immers 'grande fiësta' vanavond.
Na een blik op John, die zijn 'marechaussee-blik' op zijn gezicht toverde, bleek het toch niet zo erg en kregen we het mooiste plekje, in de schaduw en aan de rand van het plein.
Na een eenvoudig doch voedzaam maal bestelden we desserts en koffie.
De muziek schalde al uit de luidsprekers en korte tijd later kwam daar ook nog imam-achtig gezang bij; ik waande me dichtbij een moskee met minaret in Turkije, in plaats van in Griekenland.
Na een kwartiertje kwamen de in traditioneel Griekse kledij gestoken dames van de dansgroep het plein op gedanst, even later gevolgd door heren in pofbroek en laarzen.
De dansen waren niet spectaculair maar werkten wel aanstekelijk, na een paar dansen haalden ze toeristen uit het publiek om de getoonde dansen aan te leren.
Lisette werd als eerste gehaald en ging zonder morren mee, Julia had in de taxi al gezegd niet mee te zullen doen aan zulke poppenkast.
Mij leek het hartstikke leuk en in no time stond ik in de kring met amateurdansers de passen van de dansgroep na te bootsen. Groot was onze verbazing toen we na een tijdje ook Julia in de dansende menigte ontwaarden. John bleek ook te zijn benaderd, maar kwam eronderuit door zich als fotograaf op te werpen.
De Sirtaki ontbrak natuurlijk niet en in een lang lint dansten bijna alle gasten over het plein op de maten van de prachtige muziek.
Uiteraard moesten er ook nog kunsten worden vertoond.
Er werd een wankele tafel aangesleept (met nog nét 4 poten), daarop werd een stoel geplaatst waarvan maar één poot op de tafel stond, de overige 3 poten hingen boven het plein. Op de stoel werd een fles én een ondersteboven wijnglas gezet en ja hoor, daarop ging de meest stoere danser van het dans-ensemble, met één voet (kon ook niet met twee) op balanceren. En niks viel en niks brak! Wat een halsbrekende toeren haalde deze man uit;-)
De grande fiësta eindigde met een laatste gezamenlijke dans waarna wij een taxi wisten te bemachtigen en bij ons eigen hotel nog een heerlijke cocktail hebben gedronken.
Morgen naar Starbeach in Segonissos (zoals Lisette dat zo prachtig kan uitspreken), kijken of de stofwolken van O O Cherso, Barbie en Jokertje al zijn opgetrokken.