Chersonissos 11-25 juli, dag 7

De dag begon met duizend excuses van de 'Date' van de vorige avond. De Griekse jeugd met een vakantiebaantje werkt van 08.00 uur 's ochtends tot middernacht. De beste jongen was in slaap gevallen, besefte toen hij wakker werd dat hij al een uur geleden met hen had afgesproken en haastte zich alsnog naar het strandtentje. Onze mooie dames waren toen al vertrokken. Hij was er ziek van en wilde persoonlijk zijn excuses aanbieden. Dat is dus hedenmorgen goed gekomen.
Om kwart over acht stonden we te wachten op een busje om ons naar de jeepsafari te vervoeren.
Nadat vele bussen met andere bestemmingen ons voorbij waren gereden, kwam er een onooglijk autotootje aangereden van waaruit 'verhiejoen jeepsafari?' werd geroepen.
Onmiskenbaar voor ons. Na wat gemanoeuvreer en gescheur kwamen we om 09.00 uur aan bij een garage.
Tien stoffige Suzuki jeepjes stonden op ons te wachten en toen we wat beter keken ook 36 personen, waaronder enkele, we kunnen er niet zonder, Belgen.
We bleken dus met 40 personen, volle bak te gaan crossen in de bergen.
Na het nodige papierwerk, contracten voor verzekering, rijbewijzen kopiëren en uitleg over het verwachte (rij)gedrag konden we gaan.
Leider Janniz voorop, wij hadden plaats 8 in de rij, in ons groene jeepie.
Eerst even klagen: Het bijrijdersraam wilde niet open, John reed met opgetrokken knieën omdat er anders voor Lisette geen plaats was om te zitten, er miste een hoofdsteun (alleen het geraamte stak nog uit) én Julia moest in en uit de auto klimmen omdat mijn stoel niet naar voren wilde. Dit was ook gelijk het enige wat er op aan te merken was.
In een gezapig tempo reden we vanaf de garage richting Lassithi, de hoogvlakte waar de oppergod Zeus is geboren. Helaas lieten we de hoogvlakte links liggen en konden we niet wat kennis over de mythologie insnuiven of opfrissen.
Na een tijdje verlieten we de old National Road en begaven we ons op bergpaadjes en wegen met stenen, stof, rotsblokken, kuilen en gaten.
We slingerden heen en weer én op en neer in de jeep; we werden behoorlijk door elkaar gerammeld, dachten we.

De eerste stop was na een uur bij een aardige Griek in de tuin met gekoelde drankjes. In zijn huis, de straat over en een steeg in en dan een wankele trap op, konden de dames naar het toilet. Uiteraard moest voor de drankjes fors worden betaald (als tegendienst voor het toiletbezoek). Geen probleem, het in een écht Grieks huis naar binnen mogen loeren gebeurt ons ook niet iedere dag.
Vervolgens weer een stuk offroad over hobbels en bobbels met mooie steil-omhooggaande bochtjes.
John was de 'rijstijl voor beginners' al een tijdje zat en liet 50 meter afstand tussen onze jeep en de jeep die voor ons reed komen.
Vervolgens gaf hij een straal gas en met slippende koppeling en afgesneden bochten reden we even later weer keurig achter onze voorganger.
Op deze manier zijn er heel wat stenen verlegd op onze planeet Aarde.
Inmiddels zullen in het gebied waar we reden, de stofwolken wel weer wat zijn opgekropen.

De tweede stop was midden in een bos, géén gelegenheid om te plassen.
Het was een tra met een aangelegde stenen barbecue en zitplaatsen op een uit steen gehouwen bank.
De reisleidster toverde uit een IKEA-tas diverse attributen. Tafelzeiltjes, 4 plastic afwasblikken, een zak met 50 plastic borden, messen en vorken, 2 tankjes met aanmaakranja en 4 plastic tassen waarvan ik de inhoud niet kon waarnemen.
Daar kwam ik snel achter: of de aanwezige dames zorg wilden dragen voor de salade bij de bbq.
Ja hoor, riepen de Belgen gedwee. En daar ontwaarden we de inhoud van de tassen: tomaten, uien, paprika's en komkommers én 6 schilmesjes.
Lisette en ik kregen tomaten en paprika's ten deel.
Ik nam de tomaten en Lisette stortte zich op de paprika's.
Julia gaf de groente aan. Ik sneed de tomaten in 'boeren'-plakken (hele), Lisette sneed de paprika Juliënne, in piepkleine keurig even grote snippers. Prachtig, maar ik had de tomaten al bijna klaar toen Lisette nog met de eerste paprika bezig was.
De Belgische wist raad: u moet grotere stukken snijden, doe de gij ze maar in hallevekes.
Het gezicht van Lisette sprak, ondanks het stof, boekdelen.
Ze liet het zich door 'Goedele' voordoen (dat scheelde weer een paprika snijden) en maakte van de rest van de paprika's wonderschone hallevekes.
De bbq verliep goed, de salade was lekker en het vlees heerlijk en voor de verandering eens niet verbrand.
Na de afwas, Belgische dames, werd alle rotzooi opgeruimd en meegenomen, Janniz zou hier morgen en de komende drie maanden iedere dag opnieuw komen om te barbecuen.
We reden weer verder over bergweggetjes welke John weer met de nodige bravoure nam.
Na een half uur een stop met toilet, Zorbas bij de zee. Gelukkig voor ons was er WiFi, mobiel- en Internet-verslaafd als we blijken te zijn op deze vakantie.
Na een koele cola gingen we weer op pad, we moesten nog een Grieks-orthodoxe kerk bezichtigen, nog aftanken voor de safarigasten van morgen en nog de auto inleveren.
Inmiddels zat niet alleen onze jeep maar ook wijzelf geheel onder het stof en piepte en kraakte onze jeep alsof ie het heel moeilijk had gehad.
Bij het inleveren van de auto bleek dat we ook nog een DVD van deze dag konden kopen, €20,-; wijs geworden van vorige vakanties (je kijkt zo'n DVD toch nooit weer, als ie het überhaupt al doet), houden wij het bij de herinneringen aan deze dag.
Bij thuiskomst bleek na de douche dat we niet vreselijk waren verbrand en konden we na slechts een broodje, koffie en cocktail moeiteloos ons mandje vinden om vervolgens bijna twaalf uur aaneengesloten te slapen.